Kiedy trzymałam w ręku nowe, zaktualizowane przez Roberta Needlmana wydanie kultowego poradnika Benjamina Spocka Roberta, liczyłam na porządną […]
Dziecko Pielęgnacja i wychowanie – recenzja
Co nam daje aktywność na powietrzu?
O tym, że warto spędzać czas na powietrzu wiedzą raczej wszyscy. Istnieje mnóstwo korzyści stricte zdrowotnych: polepszenie odporności, poprawa krążenia, dotlenienie organizmu. Równie dużo jest korzyści dla naszego zdrowia psychicznego. Opowiem Wam dzisiaj, czemu aktywność na powietrzu jest dobra nie tylko dla naszego zdrowia, ale też dla mózgu.
Jak pożegnaliśmy smoczka
Był czas, że temat smoczka spędzał mi sen z powiek. Z jednej strony wiedziałam, że to już najwyższy czas, aby się z nim pożegnać. Z drugiej jednak zawsze znajdowało się coś, co sprawiało, że odwlekaliśmy to przedsięwzięcie. A to choroba, a to długo wyżynające się piątki, a właściwie to aż tak dużo go nie używał itd. Zabieraliśmy się zatem za ten temat od dawna, ale brakowało nam ostatecznego i stanowczego postanowienia.
Po co dziecku zabawa?
Byliśmy dzisiaj na placu zabaw. Ignacy najpierw z zaangażowaniem wytarzał w błocie samochód, a potem siebie. W międzyczasie zanurzał auto na zmianę w kałuży, w świeżym błocie i w wilgotnym piasku. Przy okazji zanurzania zabawki zanurzył też rękawy od kurtki, a przy okazji (niezbyt udanej) próby samodzielnego skoku z podestu zanurzył w błocie nawet twarz.
Co zatem obiektywnie robił mój syn przez cały ten czas? Bawił się, brudził, może nawet niszczył zabawkę i na pewno przyczynił się do ukształtowania moich planów na, kolejne już dziś, pranie. A co robił z perspektywy rozwojowej? Podejmował całe mnóstwo przydatnych i niezmiernie ważnych dla jego rozwoju czynności *.
Angielski dla małych dzieci: co, kiedy i jak zacząć?
Kiedy byłam w ciąży przeszło mi kilka razy przez myśl, aby uczyć swoje dziecko języka angielskiego już od pierwszych dni życia, np. posługując się nim zamiennie z językiem ojczystym. Pomysł został jednak porzucony z kilku powodów.
Po części dlatego, że byłam zbyt zaaferowana samymi narodzinami, a potem towarzyszeniem w rozwoju mojego Synka, żeby myśleć jeszcze o rozwijaniu jego dodatkowych kompetencji. Po części też nie byłam pewna swoich kompetencji w tym obszarze. Mimo iż posługuję się językiem angielskim na całkiem dobrym poziomie, obawiałam się, że jednak nie dość dobrym, aby kształcić umiejętność posługiwania się tym językiem u swojego dziecka.
Ja sam! – o samodzielności dziecka
Samodzielność dziecka. Z reguły bardzo pożądana cecha. Chcemy, żeby nasze dziecko było samodzielne. Żeby radziło sobie z podstawowymi czynnościami, jak np. jedzenie, ubieranie, mycie zębów. Żeby nie trzeba było mu we wszystkim pomagać i żeby nie potrzebowało nas non stop.
Naprawdę bardzo tego chcemy, bo taka samodzielność dziecka to właściwie ulga dla rodzica. To znaczy może być, chyba, docelowo. Kiedy dziecko w pełni opanuje już pewne umiejętności. Czyli tak naprawdę… nigdy, bo po jednej umiejętności pojawi się kolejna, a w międzyczasie dziecko zderzy się z wieloma porażkami, błędami, których konsekwencje niemal zawsze haczą o rodzica. A czasem nie haczą, tylko przygniatają z całym swoim ciężarem.
Odpieluchowanie bez stresu: daj sobie i dziecku spokój
Mamy od kilku miesięcy nocnik na stanie. Ignacy czasem na nim siada, niekiedy nawet bez spodni i pampersa. Czytamy wtedy zazwyczaj książkę o Nunusiu, któremu Kicia Kocia przyniosła nocnik albo jakieś inne, które są w zasięgu oka i ręki. Po którejś z tych lektur Ignacy zaczyna się nudzić i chwila przygody z nocnikiem kończy się na doznaniach literackich. Tyle jeśli chodzi o temat odpieluchowania w naszym życiu. Nie spinam się też szczególnie w tym temacie i uważam, że Synek ma jeszcze czas, żeby wykazać się większą gotowością na pozbycie się pampersów.
Stąd myślałam, że temat odpieluchowania właściwie nas nie dotyczy. Do czasu, kiedy coś w moim dziecku (prawdopodobnie odpowiedni wzrost i postura) sprawiło, że obce matki obcych dzieci w sklepach czy na placu zabaw poczuły potrzebę dowiedzenia się, jak to u nas wygląda. Potrzeba ta jest na tyle silna że zwykłe nie w odpowiedzi na pytanie o to, czy Ignacy korzysta z nocnika nie wystarcza. Dopytują o szczegóły. Czy próbowaliśmy? Jak próbowaliśmy? Co zrobił? Co się nie udało? A przede wszystkim: czemu tak późno?
Przez żołądek do mózgu: zdrowe odżywianie dziecka
Zdrowe odżywianie jest ważne. Właściwie wiemy to wszyscy, choć część z nas ma do tego tematu dość luźne podejście, a jeszcze inni myślą że zdrowo się odżywiają, ale w gruncie rzeczy się mylą. Możemy jednak uznać, że ogólnie mamy świadomość tego, że to co jemy i pijemy ma wpływ na funkcjonowanie naszego organizmu.
MITY WYCHOWAWCZE #5 Kary i nagrody
Taki sposób wychowania królował właściwie wśród wszystkich moich znajomych i myślę, że śmiało można powiedzieć, że wśród większości dzieci lat dziewięćdziesiątych. Gdybym chciała zliczyć, ile razy w swoim dzieciństwie zarobiłam jakąś karę pewnie zabrakłoby mi umiejętności matematycznych. Jednocześnie zdarzały się też nagrody, i to chyba nawet częściej, bo nie byłam też znowu zbyt niesfornym dzieckiem. Chociaż właściwie to nie jestem pewna, czy byłam taka grzeczna, czy może zbyt sprytna, żeby dać się złapać na tym, co naprawdę wyprawiałam. 🙂
Jak to jest w takim razie z karami i nagrodami? Dzisiaj pokuszę się o roztrząsanie, czy są skuteczne i czy warto je stosować.
MITY WYCHOWAWCZE #4 Nie przytulaj, bo rozpieścisz
Przyszła pora na mój ulubiony mit wychowawczy: dzieci nie należy za dużo przytulać, bo będą rozpieszczone. A chłopca to już w ogóle należy przytulać tylko przy specjalnych okazjach, bo będzie mięczakiem i mazgajem. Za tym mitem kryje się sporo innych, pokrewnych: Nie noś, bo przyzwyczaisz; Nie śpij z dzieckiem, bo nauczy się mieć cię blisko i inne, podobne. Zapewne któryś z nich, w takiej lub zmienionej wersji, usłyszał każdy rodzic.
Nie zamierzam teraz rozważać, czy powinno się spać z dzieckiem lub jak często należy przytulać niemowlę, bo zarówno dzieci, jak i rodzice są inni. Mają różne potrzeby, odpowiadają im różne wzorce funkcjonowania. Choć na pytanie o to, jak często przytulać dziecko, bez wahania odpowiem: tak często, jak się da. Co to oznacza?