Kochany Synku! Chciałabym powiedzieć, że stoi przed Tobą wielka przyszłość. Że dotrzesz, gdzie zapragniesz i będziesz, kim tylko […]
Kochany Synku, zniszczyliśmy Ci planetę
Raz, dwa, trzy, Mikołaj patrzy
Czytałam ostatnio dyskusję na forum dotyczącą tego, czy warto opowiadać dziecku, że to Mikołaj, a nie rodzice przynoszą […]
Wychowanie bez nagród i kar – recenzja
Idea wychowania bez nagród i kar jest mi bardzo bliska. Dzięki temu wiem jednak, że jej wdrożenie w codzienne życie bywa problematyczne.
Niełatwo jest odróżnić naturalne konsekwencje od sztucznie nałożonej kary. Jeszcze trudniej jest wyzbyć się nawyków i wychowawczych przyzwyczajeń, którymi przesiąkliśmy już jako dzieci.
Właśnie o tym jest książka Alfie’go Kohna Wychowanie bez nagród i kar.
Magiczna bliskość*
Około miesiąc temu w sieci ukazał się ciekawy artykuł dotyczący badań, którym poddała się Rebecca Saxe ze swoim dwumiesięcznym synkiem, Percy’m. Artykuł przedstawia niezwykły obraz rezonansu magnetycznego, na którym widzimy, co dzieje się w mózgu zarówno dziecka, jak i mamy podczas buziaka w czoło.
Mózg dziecka i mamy zalewa fala neuroprzekaźników i hormonów: oksytocyna, zwana hormonem miłości, serotonina, czyli hormon szczęścia i dopamina, które pełni ważną funkcję w działaniu układu nagrody. Więcej o wynikach badań TUTAJ.
Jak odmawiać dziecku?
Odmawianie dziecku bywa niełatwe. Po części dlatego, że my, rodzice, najchętniej przychylilibyśmy naszym dzieciom nieba, a widok zdruzgotanej małej twarzyczki łamie nam serce. Ale także dlatego, że to właśnie my będziemy ponosić konsekwencje tej odmowy.
Akcja adaptacja – recenzja
Wielkimi krokami zbliża się wrzesień, a wraz z nim dzień, w którym Ignacy oficjalnie stanie się przedszkolakiem. Przed podobnym wyzwaniem staje co roku bardzo dużo rodziców i ich pociech. Ci z nich, którzy uważają, że nie mają w związku z tym żadnych obaw raczej kłamią lub sami się oszukują. Na szczęście na pomoc spieszą takie książki, jak Akcja adaptacja Agnieszki Stein.
Czy Ty czasem pizgasz złem?
Myślałam, że będzie łatwiej. Że od początku instynktownie będę wiedziała, co robić. Że poradzę sobie z wszystkimi trudnościami. Zawsze będę pamiętać że to tylko dziecko, że to taki etap i że takie zachowanie jest ważne dla jego rozwoju. I nic mnie nie przerośnie. Wszak moją tajną bronią jest wiedza. Niejedno wiem i niejedno widziałam. Dość sporo też przeżyłam, a jednak tak bardzo się pomyliłam.
Porozumienie przez współpracę – recenzja
Na polskim wydaniu książki Porozumienie przez współpracę dr Rossa Greene widnieje obiecujące zapewnienie autorstwa Adele Faber (tak, tej Adele Faber od Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały (…)), że ‘Wzmacnia Rodziców oraz Dzieci’.
Nie to, że taka zapowiedź w ustach takiego czytelnika sprawiła, że spodziewałam się nie wiadomo jakiego oświecenia lub doznań podczas czytania. Rozbudziła jednak nadzieję, że to naprawdę pożyteczny i pomocny poradnik dla rodziców. Na szczęście nadzieja ta nie została zawiedziona.
O tym, co pomiędzy
Temat przemocy wobec dzieci poruszam wszędzie, gdzie się da. Gdzie tylko się da mówię o tym, jak bardzo jest szkodliwa, nieskuteczna i jak wielkie rany zostawia na psychice. Zabieram głos w każdej możliwej dyskusji, bo wydaje mi się, że takich głosów nigdy dość.
O dziecięcej psychice wiemy dziś dużo więcej niż kiedyś. Znamy stanowisko ekspertów i naukowców na temat bicia dzieci. A jednak statystyki w naszym kraju są porażające. 43% Polaków akceptuje obecność klapsów w wychowaniu, a 24% jest zdania, że lanie jeszcze nikomu nie zaszkodziło.
Wychowywanie chłopców – recenzja
Dość długo nosiłam się z zamiarem przeczytania książki Wychowywanie chłopców Steve’a Biddulpha. Miałam sporo obaw związanych chociażby z oddzielnym traktowaniem dziewczynek i chłopców w procesie wychowania.
Bałam się, że takie podejście będzie wzmacniać wśród rodziców i tak już wszechobecną i często nieświadomą steteotypizację ich dzieci. Już po lekturze książki mogę stwierdzić, że moje obawy jednocześnie trochę się potwierdziły, a trochę nie. O tym jednak może za chwilę.