Ostatnie dni były dla mnie czasem refleksji. Podczas, gdy spora część z nas zastanawia się nad tym, jak […]
Co nam zrobi koronawirus?
Nie pytaj mnie, dlaczego nie mam więcej dzieci
Większą część czasu, który przeznaczyłam na napisanie tego wpisu zajęło mi zastanawianie się, czy w ogóle powinien powstać. […]
Kto to widział?! O akceptacji i tolerancji.
Nastał czas balików. Wiele się w tym temacie nie zmieniło na przestrzeni lat. Każdy z nas na hasło […]
Ratunku, nie lubię się bawić z moim dzieckiem!
Jakiś czas temu na konsultacjach pewna mama zapytała mnie o jedną rzecz. Postanowiłam ją dzisiaj poruszyć, bo mam […]
Kochany Synku, zniszczyliśmy Ci planetę
Kochany Synku! Chciałabym powiedzieć, że stoi przed Tobą wielka przyszłość. Że dotrzesz, gdzie zapragniesz i będziesz, kim tylko […]
Raz, dwa, trzy, Mikołaj patrzy
Czytałam ostatnio dyskusję na forum dotyczącą tego, czy warto opowiadać dziecku, że to Mikołaj, a nie rodzice przynoszą […]
Wychowanie bez nagród i kar – recenzja
Idea wychowania bez nagród i kar jest mi bardzo bliska. Dzięki temu wiem jednak, że jej wdrożenie w codzienne życie bywa problematyczne.
Niełatwo jest odróżnić naturalne konsekwencje od sztucznie nałożonej kary. Jeszcze trudniej jest wyzbyć się nawyków i wychowawczych przyzwyczajeń, którymi przesiąkliśmy już jako dzieci.
Właśnie o tym jest książka Alfie’go Kohna Wychowanie bez nagród i kar.
Magiczna bliskość*
Około miesiąc temu w sieci ukazał się ciekawy artykuł dotyczący badań, którym poddała się Rebecca Saxe ze swoim dwumiesięcznym synkiem, Percy’m. Artykuł przedstawia niezwykły obraz rezonansu magnetycznego, na którym widzimy, co dzieje się w mózgu zarówno dziecka, jak i mamy podczas buziaka w czoło.
Mózg dziecka i mamy zalewa fala neuroprzekaźników i hormonów: oksytocyna, zwana hormonem miłości, serotonina, czyli hormon szczęścia i dopamina, które pełni ważną funkcję w działaniu układu nagrody. Więcej o wynikach badań TUTAJ.
Jak odmawiać dziecku?
Odmawianie dziecku bywa niełatwe. Po części dlatego, że my, rodzice, najchętniej przychylilibyśmy naszym dzieciom nieba, a widok zdruzgotanej małej twarzyczki łamie nam serce. Ale także dlatego, że to właśnie my będziemy ponosić konsekwencje tej odmowy.
Akcja adaptacja – recenzja
Wielkimi krokami zbliża się wrzesień, a wraz z nim dzień, w którym Ignacy oficjalnie stanie się przedszkolakiem. Przed podobnym wyzwaniem staje co roku bardzo dużo rodziców i ich pociech. Ci z nich, którzy uważają, że nie mają w związku z tym żadnych obaw raczej kłamią lub sami się oszukują. Na szczęście na pomoc spieszą takie książki, jak Akcja adaptacja Agnieszki Stein.