Kiedy myślimy o nieśmiałym dziecku, mamy przed oczami zwykle różne obrazy: dziecko, które wstydzi się w obecności obcych, […]
Jak pomóc nieśmiałemu dziecku?
Jak poradzić sobie z trudnymi emocjami dziecka w miejscu publicznym?
Nie ma negatywnych emocji, choć czasem używa się właśnie takiego określenia. Każda z emocji jest istotna i pełni […]
Kary i nagrody w odpieluchowaniu
Odpieluchowanie bywa niełatwe dla rodziny. Czasami przyczyną jest brak gotowości dziecka. Innym razem trudność może stanowić dla rodziców […]
Mity rodzicielstwa bliskości
Rodzicielstwo bliskości zyskuje coraz więcej zwolenników. Równie szybko, jak rośnie wiedza o nim, rosną także związane z nim […]
Self – regulation. Szkolne wyzwania – recenzja
Self – regulation Szkolne wyzwania to bardzo wyczekiwana książka Agnieszki Stążki – Gawrysiak. Jest to już druga część […]
Dlaczego tak trudno przepraszać dzieci?
Błędy w rodzicielstwie są zupełnie naturalne. Właściwie w każdym obszarze życia błędy są po prostu nieuniknione, to naprawdę […]
Dziecko Pielęgnacja i wychowanie – recenzja
Kiedy trzymałam w ręku nowe, zaktualizowane przez Roberta Needlmana wydanie kultowego poradnika Benjamina Spocka Roberta, liczyłam na porządną […]
Czy to pierdzi? – recenzja
U każdego kilkulatka nadchodzi taki etap rozwoju poczucia humoru, kiedy kupa, pupa i gluty to największy hit.
Rodzice zwykle nie przepadają za tą fazą, są nią zażenowani, nie do końca wiedzą jak reagować.
Tymczasem humorystyczne zainteresowanie fizjologią u dziecka to dobry moment, żeby troszkę tą fizjologię i u siebie, i u dziecka odczarować.
Co psycholog może dla mnie zrobić?
Bardzo lubię moją pracę. Jeśli jednak miałabym wskazać, jakie można napotkać w niej trudności to chyba w czołówce byłoby panujące przekonanie, że psycholog posiada specjalnego pilota, że potrafi znaleźć odpowiedni guzik, żeby wyłączyć niepożądane zachowania u dzieci.
Choć sama czasem marzę o takim złotym, uniwersalnym środku, który rozwiązałby trudności, to niestety muszę Was zasmucić, bo ani psycholodzy, ani nikt inny go nie posiada.
Co podarował mi syn?
Dawno, dawno temu żył sobie nieustraszony chłopiec…
Nie wadziła mu niepogoda, nie przeszkadzał deszcz, ani wiatr.
Nie zważał na przeciwności, przeszkody i wszystkie 'nie’, rzucane mu pod nogi przez innych.
Gdy się smucił, to całym sobą. Gdy się cieszył, śmiał się w głos. A gdy ktoś go krzywdził, krzyczał, kopał i wierzgał. Bronił się ze wszystkich sił.
Słuchał swoich pragnień. Słuchał potrzeb i marzeń. Choćby nie wiem co, słuchał siebie.
Dawno, dawno temu taki chłopiec albo taka dziewczynka żył/a w każdym z nas…