Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the acf domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /home/klient.dhosting.pl/warto2019/mama-psycholog.pl/public_html/wp-includes/functions.php on line 6121
Funkcja _load_textdomain_just_in_time została wywołana <strong>nieprawidłowo</strong>. Ładowanie tłumaczenia dla domeny <code>webtom</code> zostało uruchomione zbyt wcześnie. Zwykle jest to wskaźnik, że jakiś kod we wtyczce lub motywie działa zbyt wcześnie. Tłumaczenia powinny zostać załadowane podczas akcji <code>init</code> lub później. Dowiedz się więcej: <a href="https://developer.wordpress.org/advanced-administration/debug/debug-wordpress/">Debugowanie w WordPressie</a>. (Ten komunikat został dodany w wersji 6.7.0.)
Jak pomóc nieśmiałemu dziecku? – Mama Psycholog

Jak pomóc nieśmiałemu dziecku?

Kiedy myślimy o nieśmiałym dziecku, mamy przed oczami zwykle różne obrazy: dziecko, które wstydzi się w obecności obcych,dziecko, które nie lubi bawić się w grupie,dziecko, które nie nawiązuje samo kontaktu na placu zabaw,dziecko, które nie lubi występów i innych sytuacji ekspozycji społecznej.

Te obrazy mogą być bardzo różne i dotyczyć odmiennych sytuacji, mają jednak pewne punkty wspólne. Łączą je pewne elementy pojawiających się w nich ograniczeń, trudności i emocji. Kiedy myślimy o dziecku nieśmiałym, mamy zwykle przed oczami zawstydzenie, skrępowanie, lęk, ograniczone działanie.

Nic więc dziwnego, że takie sytuacje zwykle niepokoją rodziców i nierzadko skłaniają ich do poszukiwania pomocy. Czym zatem jest nieśmiałość? Czy rzeczywiście powinna nas niepokoić? I wreszcie: jak pomóc nieśmiałemu dziecku?

Co to jest nieśmiałość?

Nieśmiałość definiuje się zwykle jako lęk w sytuacji, w której obawiamy się oceny innych ludzi. W znaczeniu potocznym nabrała jednak znacznie szerszego znaczenia i utożsamia się z nią wiele sytuacji i zachowań dziecka. Na prowadzenie zdaje się wysuwać interpretowanie nieśmiałości dziecka jako lęku i zawstydzenia w obecności innych osób.

Nieśmiałość jako taka, nie jest jednak żadnym zaburzeniem. Może być cechą dziecka, a raczej pewnym zestawem jego cech, który składa się na jego reagowanie w taki, a nie inny, bardziej ostrożny sposób w obecności innych ludzi. Może także być pewnym etapem rozwoju, który np. odznacza się większym lękiem separacyjnym i trudnościami w oddzieleniu od rodziców, które niektórzy mogą zinterpretować jako nieśmiałość.

Nieśmiałość jako wartość ewolucyjna

Sama w sobie nieśmiałość nie jest jednak niczym złym, a wręcz można powiedzieć, że pełnić może dla dziecka pożyteczną rolę. Pewna doza lęku przed obcymi wspomaga dbanie dziecka o bezpieczeństwo w kontaktach międzyludzkich.

A pewna doza wstydu i lęku przed oceną oszczędza nam krępujących i nieprzyjemnych sytuacji. Nie bez przyczyny wykształcają się u nas właśnie takie emocje, jak wstyd, mimo że ich odczuwanie nie zawsze jest przyjemne. Mają za zadanie chronić nas przed silniejszymi, dużo bardziej przykrymi sytuacjami.

Nieśmiałość jako cecha temperamentu.

Z kolei jeśli rozważmy nieśmiałość jako pewien brak upodobania dziecka do przebywania w większej grupie dzieci i niechęć wobec grupowych zabaw to warto zastanowić się, czy rzeczywiście powinniśmy próbować to zmienić. Może być bowiem tak, że nasze dziecko ma właśnie taki temperament: nie lubi i nie polubi przebywania w dużych grupach dzieci, czy też potrzebuje i będzie potrzebować więcej czasu, aby otworzyć się nawet w małej grupie.

Nie każdy z nas ma w sobie upodobanie do brylowania w towarzystwie, przewodzenia grupie, bycia duszą towarzystwa, To zupełnie naturalne, że jako ludzie, różnimy się w tej kwestii i choćbyśmy nawet bardzo się starali, nie zmienimy tych wrodzonych preferencji naszego dziecka. I niekoniecznie w ogóle powinniśmy.

Jak pomóc nieśmiałemu dziecku?

Wskazówką do tego, czy powinniśmy coś robić z nieśmiałością dziecka w dużej mierze powinno być to, jak ono samo czuje się z tą sytuacją. Jeżeli ma upodobanie do mniejszych grup dzieci i jest to dla niego w porządku, to tak samo powinno być to w porządku dla nas.

Jeśli jednak dziecko odczuwa dyskomfort z powodu swojej nieśmiałości, jest ona dla niego realnym, dokuczającym ograniczeniem, to może być sygnał dla nas, że potrzebuje naszego wsparcia. A wspierać dziecko, która zmaga się z nieśmiałością (w różnym znaczeniu) można na kilka sposób.

W pierwszej kolejności warto okazywać dziecku akceptację i zrozumienie w trudnych dla niego sytuacjach To może nie być łatwe, jeśli np. sami mamy zupełnie inny temperament i takie trudności są nam obce lub odległe. W takich sytuacjach jednak tym bardziej cenny dla dziecka będzie komunikat o tym, że jako ludzie możemy mieć różnie i różnie się czuć w tych samych sytuacjach i jest to jak najbardziej ok.

Jeśli dziecko czuje ograniczenia i związany z nimi dyskomfort, możemy stopniowo ćwiczyć z nim oswajanie kłopotliwych sytuacji. Stopniowo, czyli dozując wyzwania i towarzyszące im emocje. Przykładowo, jeśli dziecko obawia się nawiązywania kontaktu z dziećmi na placu zabaw możemy najpierw w domowym, bezpiecznym środowisku przećwiczyć zagadywanie w trakcie zabawy w odtwarzanie scenek. Następnie możemy towarzyszyć dziecku na placu zabaw i pokazać, jak my nawiązujemy kontakt. Potem dziecko może próbować samo, a my stopniowo oddalać itd.

 Sposobów na oswojenie nieśmiałości jest sporo i warto dostosowywać je do Waszych potrzeb i preferencji. Pamiętajmy jednak o poszanowaniu woli, uczuć i potrzeb dziecka w tym procesie.

Nieśmiałość jako etykietka

Inna rzecz, o której warto pamiętać, kiedy zastanawiamy się jak pomóc nieśmiałemu dziecku, to unikanie nazywania jego trudności nieśmiałością. Z jednej strony dlatego, że jak widać nawet w tym artykule, nieśmiałość niejedno ma imię i może mieć przeróżne znaczenia. Z drugiej strony, przede wszystkim, dlatego, aby nie przypisać dziecku tej etykietki na dłużej. Nie sprawić przypadkiem, że trudności utrwalą się, bo dziecko utożsami się z przypisaną mu przez nas rolą.

Zamiast nadawać taką etykietkę, dużo lepiej jest rozmawiać z dzieckiem o konkretnych sytuacjach, trudnościach i uczuciach jakie mu towarzyszyły. Tak, aby wspierać, ale nie odbierać jednocześnie wiary w to, że jeśli tego chce i potrzebuje, może nad swoimi trudnościami pracować.

Dziękuję za Twoje odwiedziny na mojej stronie! Chcesz być na bieżąco? Polub mój profil na Facebooku lub Instagramie i nie przegap żadnego wpisu!

Przeczytaj również

Jak poradzić sobie z trudnymi emocjami dziecka w miejscu publicznym?

Nie ma negatywnych emocji, choć czasem używa się właśnie takiego określenia. Każda z emocji jest istotna i pełni dla człowieka swoją funkcję. Są jednak takie emocje, z którymi bywa nam trudniej: smutek, zł...
czytaj więcej

Kary i nagrody w odpieluchowaniu

Odpieluchowanie bywa niełatwe dla rodziny. Czasami przyczyną jest brak gotowości dziecka. Innym razem trudność może stanowić dla rodziców fakt, że odpieluchowanie nie następuje od razu w całości. Niektóre...
czytaj więcej